Początki obecnego Zespołu Szkół Ekonomiczno-Gastronomicznych w Żywcu sięgają okresu przedwojennego. W roku 1936 na wniosek burmistrza miasta Żywca Jana Stanisława Markowskiego została założona "Miejska Jednoroczna Szkoła Przysposobienia Kupieckiego". Szkoła miała dostarczyć kwalifikowanych sprzedawców dla handlu w przeważającej mierze prywatnego.
Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego decyzją z dnia 1.09.1937 r. podniosło status szkoły i wyznaczyło jej zakres nauczania, dostosowując jej charakter do ogólnej ówczesnej struktury szkolnictwa zawodowego. Szkoła została przekształcona w 3-letnie Miejskie Gimnazjum Kupieckie z możliwością kształcenia dodatkowego w klasie czwartej specjalnej o kierunku administracyjno-handlowym.
Główne cechy ówczesnej szkoły stały się podstawą jej założenia i rozwoju do dnia dzisiejszego. Przede wszystkim szkoła zawsze była dostosowana do potrzeb gospodarczych miasta i całej Żywiecczyzny, a więc kierunki szkolenia i specjalności oraz ilość klas i uczniów wynikała z bezpośrednich potrzeb handlu, administracji ogólnej i przemysłu.
Pierwszym dyrektorem szkoły został profesor ówczesnego Liceum Ogólnokształcącego w Żywcu, wybitny polonista i wychowawca, doskonały organizator Michał Jeziorski. Szkoła była własnością miasta, ale w zasadzie finansowo musiała się utrzymywać sama z opłat uczniowskich. Mieściła się w budynku szkoły podstawowej przy ul. Zielonej.
Przedwojenne Gimnazjum Kupieckie, mimo że istniało tylko trzy lata, tj. do wybuchu wojny, spełniło ważną rolę na Żywiecczyźnie. Była to pierwsza szkoła zawodowa, która prócz kształcenia młodzieży na pracowników handlu i administracja organizowała specjalistyczne kursy dla mistrzów i czeladników rzemiosła oraz kwalifikacyjne handlowe dla prywatnych kupców i pracowników handlu. Szkoła w roku szkolnym 1938/39 liczyła 215 uczniów. Rozwój szkoły przerwał wybuch II wojny światowej. Szkoła z chwilą zajęcia Żywca w dniu 3.09.1939 roku przez Niemców została zamknięta, jak wszystkie szkoły w mieście. Podobnie jak w stosunku do wszystkich placówek oświatowych okupant zastosował wobec szkoły ostre represje. Z dniem 20.10.1939 roku pozwolono na jej otwarcie, ale po kilku dniach została ostatecznie zamknięta. Aresztowano i zesłano do obozu koncentracyjnego dyrektora szkoły Michała Jeziorskiego oraz nauczyciela przedmiotów ekonomicznych Juliana Reimschussla, a pozostali nauczyciele, o ile wcześniej nie opuścili Żywca, zostali wysiedleni. Dyrektor Jeziorski został zamordowany w Dachau w dniu 13.061942 roku. Julianowi Reimschusslowi udało się przeżyć obóz.